Tytuł wystawy pochodzi z manifestu Ryszarda Winiarskiego, który jako uznany artysta sztuki geometrycznej dokonał w latach osiemdziesiątych rewizji swojej postawy artystycznej w reakcji na wydarzenia stanu wojennego w Polsce. Pod pewnymi względami podobną ewolucję twórczości przeszła Karolina Jaklewicz, która pod presją wydarzeń z lat 2015 – 2023 oraz wobec treści dominujących w debacie publicznej w czasach rządów obozu zjednoczonej prawicy, zaczęła podejmować językiem geometrii bieżąca problematykę polityczną i społeczną.
Jaklewicz ukończyła studia na Wydziale Malarstwa wrocławskiej Akademii Sztuk Pięknych (dyplom 2007). Pierwszym etapem jej sztuki były architektoniczne przestrzenie, definiowane przez geometryczne bryły i przecinające się płaszczyzny o ograniczonej gamie barwnej. Ale już w 2010 roku pojawił się cykl „Bolesna geometria”, a potem kolejne obrazy odnoszące się do feministycznej problematyki macierzyństwa, „gender equality”, społeczności LGBTQ, ekologii, a w końcu także bieżącej debaty dotyczącej stanu polskiej demokracji oraz jej zagrożeń populizmem i nacjonalizmem. Jaklewicz poświęcała kolejne swoje projekty faszyzacji polskiego życia społecznego, homofobii, antykobiecym ustawom oraz problematyce uchodźczej i migranckiej.
Artystka nigdy jednak nie schodzi w swojej twórczości na poziom anegdoty czy zwykłej dosłowności. Posługuje się za to wyrafinowanym kodem malarskich symboli, które łącznie z tytułami obrazów tworzą czytelną wypowiedź w sprawach, o których chce mówić w swojej sztuce. Artystka wykształciła swój osobisty, rozpoznawalny język w tak uniwersalnej dziedzinie, jaką jest modus geometryczny. O jej strategii wizualnej Luiza Nader napisała w monografii twórczości artystki, że „Jaklewicz w swej odmowie posługiwania się figuracją i literalnością przedstawienia przeciwstawia się przemocy i brutalności obrazów (medialnych i nie tylko) wydarzeń ekstremalnych, które codziennie zalewają odbiorców”.
Karolina Jaklewicz jest świadomą artystką, która wypowiada się nie tylko przez sztukę, ale także jako publicystka i pisarka. Opublikowała trzy powieści: „Jaśminę Berezy” (2020), „Czarne łabędzie, biały puch” (2022) oraz „Lunę” (2024). Bywa także kuratorką wystaw (m.in. „Polska gościnność” w Muzeum Współczesnym Wrocław, 2019/2020).
Wystawa jest pokazem retrospektywnym obrazów z lat 2010-2023. Towarzyszy jej, wydana z okazji wystawy przez Ośrodek Kultury i Sztuki we Wrocławiu w pełni ilustrowana, dwujęzyczna monografia, pod redakcją Doroty Monkiewicz z tekstami Leszka Koczanowicza, Luizy Nader, Piotra Lisowskiego i Doroty Monkiewicz.

Karolina Jaklewicz – artystka, pisarka, kuratorka. W 2007 roku obroniła dyplom w pracowni prof. Stanisława Kortyki na Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu. Doktora habilitowana, wykładowczyni i kierowniczka Katedry Architektury i Sztuk Wizualnych na Wydziale Politechniki Wrocławskiej. Od 2020 roku była pełnomocniczką rektora Politechniki Wrocławskiej ds. przeciwdziałania dyskryminacji. W latach 2008-18 kuratorka programowa Galerii Socato we Wrocławiu, pomysłodawczyni i kuratorka Przeglądu Młodej Sztuki „Świeża krew”. Od 2012 roku brała udział w organizowanych przez dr Bożenę Kowalską Międzynarodowych Plenerach dla Artystów Posługujących się Językiem Geometrii. Karolina Jaklewicz zajmuje się także literaturą i publicystyką. Opublikowała trzy powieści: Jasmina Berezy (2020), Czarne łabędzie, biały puch (2022) oraz „Luna” (2024). Za twórczość plastyczną była nagradzana – m.in. otrzymała wyróżnienie ZPAP we Wrocławiu za najlepszą wystawę roku 2017 oraz srebrny Medal Sztuki, Nauki i Literatury Société Académique Arts-Sciences-Letters w Paryżu (2022). W malarstwie geometryczny rygor służy do jej wyrażania zaangażowania w palące problemy współczesności. Jej prace znajdują się w krajowych i zagranicznych kolekcjach prywatnych i publicznych.

Kuratorka: Dorota Monkiewicz

Początek 13.02.2025, godz. 18.00
ul. Gdańska 20
Koniec 27.04.2025