Zapraszamy na kolejny wykład z cyklu Bydgoskiej Akademii Sztuki.

Najważniejsze zmiany w polskiej sztuce użytkowej nastąpiły w latach 1956-1970. Odwilż polityczna i gospodarcza w połowie lat 50. ożywiła wiele dziedzin życia, znacząco wpłynęła na nastroje społeczne, rozbudziła oczekiwania Polek i Polaków. Do pracowni artystycznych i projektowych odważnie wkroczyła nowoczesność. Przeobrażeniom uległa forma przedmiotów i sprzętów codziennego użytku, wystrój wnętrz mieszkalnych i publicznych, moda, biżuteria, zabawki, neony, grafika reklamowa. Pojawił się atrakcyjny sprzęt elektroniczny, różnorodne urządzenia i pojazdy. Obszarem poszukiwań i eksperymentów estetycznych stało się bliższe i dalsze otoczenie człowieka.
Okres ten był szczególnym czasem zmagań o piękno na co dzień, o umiejscowienie człowieka w przestrzeni funkcjonalnych i urzekających rzeczy i zjawisk. Pełne wdzięku i elegancji przedmioty i urządzenia zaczęły coraz częściej ubarwiać istniejącą szarą, peerelowską rzeczywistość.
Do powszechnego użytku trafiło mnóstwo prostych, racjonalnych obiektów wyróżniających się niebanalnością rozwiązań użytkowych i intensywną kolorystyką, pozbawionych zbędnych ozdobników. Korzystano z nowych materiałów, surowców i technologii. Zdecydowało o tym wiele czynników, m.in. kreatywność artystów i projektantów, pospieszne zmiany w stylu życia polskiego społeczeństwa, marzenia o posiadaniu efektownych, zwracających uwagę przedmiotów, działalność warszawskiego Instytutu Wzornictwa Przemysłowego i nowo powstałych galerii, ukazujące się pismo o sztuce „Projekt”, otwartość na świat, wystawy wzornictwa ze Skandynawii, Francji, USA, Wielkiej Brytanii i Włoch.
Symbolami tamtych lat stały się porcelanowe figurki ludzi i zwierząt z fabryk w Ćmielowie i Chodzieży, ceramiczne patery dekoracyjne, serwisy do kawy „Ina”, „Dorota” i „Krokus”, krzesła „Muszelka”, „Płucka” i KA237, fotele RM58, 366 i „Emil”, meblościanki, ceramika z Bogucic, Włocławka i kamionka z Bolesławca, naczynia  szklane z hut „Hortensja” w Piotrkowie Trybunalskim i „Ząbkowice” w Dąbrowie Górniczej, meble z „Ładu” i Cepelii, biżuteria z ORNO, sportowy samochód „Syrena” i skuter „Osa”, szkło zaprojektowane we wrocławskiej Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych.

Jerzy Brukwicki (1945) – krytyk sztuki, kurator wystaw, dziennikarz. Wieloletni szef warszawskiej Galerii Krytyków Pokaz. W latach 80. autor kilkudziesięciu wystaw niezależnych, m.in. Polska Pieta, Czas smutku, czas nadziei, Obecność, Przeciw złu, przeciw przemocy Rocznice, plakatów „Solidarności”; redaktor i wydawca pisma o kulturze niezależnej „Wybór”, redaktor podziemnego tygodnika społecznego „Przegląd Wiadomości Agencyjnych” (PWA), współpracownik wydawnictw NOWA, Przedświt, Pokolenie. Zrealizował wiele wystaw współczesnej sztuki polskiej w krajowych i zagranicznych muzeach i galeriach. Autor tekstów o sztuce i wydarzeniach artystycznych (m.in.: „Exit”, „LOT Kaleidoscope”, „Pokaz”, „Kunstmarkt”, „Polish Culture”, „Reklama”, „Rondo Europa”, „Spotkania z Warszawą”, Warszawski Informator Kulturalny, culture.pl, portalmini.eu)

wstęp wolny

Fotografie dostarczone przez Jerzego Brukwickiego.

07.06.2023, godz. 18.00
ul. Gdańska 20