Wykład z cyklu Bydgoskiej Akademii Sztuki

Czym można kierować się w ocenie sztuki współczesnej oraz współczesnych wystaw? Odpowiedź na to pozornie trudne pytanie jest stosunkowo prosta. Nie będę jej jednak zdradzał na samym początku. W najbardziej oswojonej krytyce artystycznej XX wieku można odnaleźć wiele poszlak. Uprawiano wówczas krytykę czysto formalną, skupiającą się wyłącznie na estetyce obrazu czy innego dzieła oraz na umiejętnościach warsztatowych. Była też krytyka silnie zaangażowana w forsowanie określonego programu artystycznego, często stawiającego na skrajne przeobrażenie całej sztuki, a nawet życia. Ten typ często mieszał się zarówno teoretycznie jak i w praktyce z jawną działalnością polityczną. Była tak zwana krytyka poetów, o której zmierzchu z nostalgią pisał Mieczysław Porębski, autor słynnego Pożegnania z krytyką, które w większości kręgów uznawane jest za Biblię krytyków sztuki. Sztuka, podobnie jak każda kultura, jest niezwykle zmienna i dlatego dla jej opisu stosuje się paradygmaty, czyli ulegające stałym aktualizacjom teorie i pojęcia, na których się opiera. Jeśli jednak krytyka artystyczna ma pretendować do miana rzetelnej, same kryteria nie powinny się zmieniać tak drastycznie jak sztuka. Po rzekomym przedawnieniu krytyki poetów pojawiły się dwie bardziej wyraziste propozycje: krytyka opisowa i krytyka wspierająca. Moim zdaniem istnieje jeszcze trzecia droga, o której opowiem szerzej.

Kajetan Giziński – plastyk, krytyk sztuki, absolwent ochrony dóbr kultury ze specjalnością krytyka artystyczna na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu, od 2016 r. asystent w Dziale Grafiki Muzeum Okręgowego im. Leona Wyczółkowskiego w Bydgoszczy. Publikuje teksty z zakresu teorii sztuki i recenzje w poznańskim „Arteonie”, w toruńskiej „Menażerii” oraz w „Bydgoskim Oku”. Pasjonat grafiki warsztatowej, malarstwa abstrakcyjnego, kultury rosyjskiej, psychedelic i stoner rocka oraz ambient jazzu.

wykład online

22.04.2020, godz. 18.00
wykład online