Wykład-prezentacja Polska ilustracja książkowa (1900-2015) – wzloty i upadki poświęcony będzie ewolucji polskiej ilustracji w ciągu ponad stu lat zarówno w kontekście przemian w sztuce jak i zmian w świadomości odbiorców, w sposobie rozumienia zadań ilustratora i roli ilustracji w książkach dla dorosłych i młodszych czytelników. Znakomite realizacje kilkudziesięciu wybitnych twórców (m.in. Wyspiańskiego, Bukowskiego, Dębickiego, Okunia, Gawińskiego, Bartłomiejczyka, Mrożewskiego, Chrostowskiego, Stryjeńskiej, Themerson, duetu Lewitt-Him, Hiszpańskiej-Neumann, Szancera, Fijałkowskiej, Srokowskiego, Siemaszko, Lenicy, Stannego, Młodożeńca, Wilkonia, Zamecznika, Mroza, Gaudasińskiej, Grabiańskiego, Boratyńskiego, Eidrigevičiusa, Butenki, Chmielewskiej, Concejo, Mizielińskich) zostaną zestawione z antywzorcami, miernymi pracami pretendującymi do miana ilustracji, które pojawiają się w książkach każdej z omawianych epok. Definicja dobrej i złej ilustracji ulegała modyfikacjom wraz z przemianami w ikonosferze otaczającego świata, wraz z oczekiwaniami i wiekiem odbiorców (w przypadku tych najmłodszych niezwykle istotnym czynnikiem).
Przeglądowi poszczególnych realizacji towarzyszyć będzie refleksja nad różnorodnością artystycznych koncepcji i jakością ilustracji (ilustracja a style i nurty w dyscyplinach sztuk pięknych) ale przede wszystkim wartościami, które rodzą się w relacji słowo – obraz i zróżnicowanych, niezależnie od epoki, postaw ilustratorów: od wiernego podążania za tekstem w celu dopełnienia wizji pisarza przez interpretacje i wariacje po snucie własnej historii inspirowanej utworem literackim i ilustracje-abstrakcje. Podjęta zostanie próba określenia specyfiki polskiej ilustracji od okresu Młodej Polski po czasy współczesne z uwzględnieniem czynników artystycznych (dominujące style i elementy sztuki ludowej w Młodej Polsce i dwudziestoleciu międzywojennym, znaczenie ekspresji, gestu malarskiego i swoboda działań artysty względem tekstu w latach 60.-80., techniki ilustratorskie determinujące formę – od narzędzi tradycyjnych po programy komputerowe) i polityczno-ekonomicznych (nurt oparty na motywach rodzimych przed 1918 r., drzeworyt w ilustracji artystów państwowotwórczych okresu międzywojnia, wydawnictwa w Polsce Ludowej, fenomen polskiej szkoły ilustracji, załamanie rynku ilustracji i zmiany po 1989 roku, kształcenie artystyczne i debiuty najmłodszego pokolenia ilustratorów) w każdej z dekad.
Dopełnieniem prezentowanych dokonań polskich ilustratorów będzie ogólna charakterystyka imprez i przedsięwzięć stymulujących rozwój i wpływających na poziom polskiej ilustracji (konkursy i nagrody, inicjatywy promujące dorobek najwybitniejszych polskich ilustratorów: reprinty, cykl Mistrzowie Polskiej Ilustracji, polska sekcja IBBY, portale o książkach) oraz instytucji powołanych do gromadzenia i promowania ilustracji polskiej (m.in. BWA Galeria Zamojska, Muzeum Ilustracji Książkowej w Zielonej Górze, Muzeum Książki Dziecięcej Biblioteki Publicznej m.st. Warszawy).
dr Katarzyna Kulpińska, historyczka sztuki, adiunkt w Zakładzie Historii Sztuki Nowoczesnej Wydziału Sztuk Pięknych UMK. Zainteresowania badawcze dotyczą sztuki polskiej i powszechnej XX wieku, przede wszystkim grafiki artystycznej, plakatu, ilustracji oraz szaty graficznej książek i czasopism (szczególnie twórczości kobiet w wymienionych dyscyplinach) oraz krytyki artystycznej. Współorganizatorka konferencji poświęconych sztuce nowoczesnej i współczesnej. Autorka książki Szata graficzna młodopolskich czasopism literacko-artystycznych, Warszawa, wyd. DiG 2005 oraz kilkudziesięciu artykułów dotyczących grafiki, plakatu i ilustracji; redaktorka trzech monografii poświęconych plakatowi. Prowadzi wykłady, konwersatoria i seminaria dla studentów kilku kierunków Wydziału Sztuk Pięknych UMK. Członkini AICA (Międzynarodowego Stowarzyszenia Krytyków Sztuki), Stowarzyszenia Historyków Sztuki oraz Polskiego Instytutu Studiów nad Sztuką Świata (prezes Oddziału Toruńskiego).