Andrzej Klimczak-Dobrzaniecki 19 maja obchodzi 70. urodziny. Pochodzi z Prudnika. Malarstwo studiował we wrocławskiej PWSSP. Dyplom zrealizował w czerwcu 1971 roku pod kierunkiem legendarnego Eugeniusza Gepperta, od lat patrona uczelni. W macierzystej uczelni przeszedł wszystkie szczeble kariery akademickiej, będąc Rektorem macierzystej Uczelni w latach 1990-1993, i uzyskując w 1994 roku tytuł profesora. Dzisiaj prowadzi w niej dyplomującą Pracownię Malarstwa.
Zajmuje się przede wszystkim malarstwem. Jest autorem ok. 80 wystaw indywidualnych, uczestnik ok. 200 wystaw zbiorowych – w Polsce i za granicą (Austria, Chiny, Czechy, Dania, Francja, Grecja, Hiszpania, Holandia, Japonia, Jugosławia, Mołdawia, Niemcy, Rumunia, Słowacja, Turcja, Ukraina, Węgry, Włochy).
Wielokrotnie nagradzany i wyróżniany: m. in.: I Nagroda i Złota Paleta na 27 Międzynarodowym Festiwalu Malarstwa w Cagnes sur Mer (Francja) 1995, Indywidualne Nagrody Ministra Kultury i Sztuki 1988 i 1993. W 2014 r. odznaczony Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis a w 2011 r. Medalem Niezłomni dolnośląskiej Solidarności.

Koncepcja próby retrospektywy jego twórczości i jej prezentacji w Galerii Miejskiej bwa w Bydgoszczy zrodziła się przed dwoma laty. Jest wyborem najważniejszych ok. 250 dzieł z zakresu malarstwa i rysunku począwszy od lat 60. aż po realizacje najnowsze. Bazą wystawy są cykle malarskie: Wielka wojna, Figury, Stoły (dom), Pejzaż, Kolekcje , Podróż, Epitafia, Prawdziwy obraz twierdzy kłodzkiej, Wiersze (z największą ilościowo serią Czeskie wiersze), W kratkę. Dość często przenikają się one, łącząc zarówno ideowe jak i stylistyczne cechy.

Retrospektywie Klimczaka-Dobrzanieckiego towarzyszy rekapitulacja jego twórczości w malarstwie kilkudziesięciu artystów z różnych ośrodków w kraju, którzy na tę wystawę przygotowali dzieło, zawsze w wymiarze 50×70 cm, odnoszące się do któregoś z jego dzieł, refleksję inspirowaną jego twórczością. To działanie, które określam umownie Klimczakowi Dobrzanieckiemu – Naród Malarski

Pisanie o obrazach wydaje się czymś niedorzecznym. Słowa w kontekście malarstwa pozbawione są sensu, trzeba patrzeć i przeżywać! Ono nie wymaga tłumaczenia. Je się czuje, albo nie. Malarstwo, by zaistnieć wymaga dzisiaj szczególnego wysiłku, heroizmu. Na szczęście istnieją malarze, którzy robią swoje, czyli malują obrazy. Do tej elitarnej grupy należy Klimczak-Dobrzaniecki. Nie musi niczego udowadniać. Nie musi budować teorii, systemów, strategii i ideologii.
Mam pewność, że jego, o szczególnej sile twórczość, jest ważna w pejzażu polskiej sztuki. Poprzez swoją niepowtarzalność i rozpoznawalność jest pełnym jakości oryginalnym przekazem artystycznym. W spektrum aktualnego polskiego malarstwa Klimczak-Dobrzaniecki tworzy dziś jedne z najważniejszych obrazów, o których z przekonaniem mogę powiedzieć, że należą do tendencji nowych, poczętych wcześnie, ale starannie badanych, pielęgnowanych, sprawdzanych, i będących ową sumą doświadczeń w najlepszym tych słów znaczeniu, że należą do wartości nieprzemijających.
Malarstwo Klimczaka-Dobrzanieckiego odnosi się do czegoś autentycznego i ważnego, posiada jakość. Jego obrazy są piękne i kompletne. Ich siła, jeśli to nie tylko moja nie do wytłumaczenia fascynacja, ma moc przenoszenia we wspomnienia. Namalował ileś obrazów, które wzruszają i poruszają. Czyż to nie jest właśnie siła malarstwa? Jest kolor, forma, treść, są poparte warsztatem wartości rudymentarne, i to wszystko jest indywidualne. Doszedł do tego, że to wszystko jest jego, jego konieczności. Malarstwem oddycha. Jego dorobek od dawna cieszy się uznaniem, bo na nie najzwyczajniej zasługuje. To dobre i twórcze malarstwo, choć zapewne nikt nie zdefiniuje przekonująco tego co to znaczy. Wyjątkowe. Ale czegoś jesteśmy pewni albo nie.
Andrzej Klimczak-Dobrzaniecki p/oddaje się przyjemności malowania. Nie odpadł , nie poplątało mu się, nie zagubił się po drodze, ba, osiągnął specyficzną łatwość malowania, która dobitnie potwierdza, że malarstwo ciągle go cieszy. Udaje mu się fenomenalna sprawa, udaje mu się zachowywać w malarstwie radość dziecka. Zachowuje dziecięcą ciekawość świata. I niech tak zostanie. Tworząc przepiękne, poetyckie obrazy do rozważenia stwarza szansę głębokiego przeżycia czegoś ważnego, pozwala na odnalezienie (choć na chwilę) spokoju świata i skłania do pytań. Jego obrazy są zdecydowanie bardziej intymne niż uniwersalne. Ciepłe, słoneczne obrazy. Świat nie jest nudny. Radość świata jest radością piękna.
Kontemplujmy to, posiadające przestrzeń do interpretacji, malarstwo. Nauczmy się z tych obrazów nieco szczęścia.
prof. Paweł Lewandowski-Palle

ANDRZEJ KLIMCZAK-DOBRZANIECKI
Ur. 19 maja 1946 r. w Prudniku, w którym znaleźli się jego pochodzący ze Stanisławowa rodzice.
Studia na Wydziale Ceramiki i Szkła, a następnie (po reorganizacji struktury Uczelni w 1968 r.) na Wydziale Malarstwa, Grafiki i Rzeźby ze Studium Ceramiki i Szkła w PWSSP we Wrocławiu w latach 1965-1971.
Malarstwo studiował najpierw przez dwa lata pod kierunkiem doc. Władysława Kamińskiego, a następnie pod kierunkiem prof. Eugeniusza Gepperta. Rysunek studiował pod kierunkiem Wł. Kamińskiego, st. wykł. Stanisława Zimy, prof. Leszka Kaćmy i prof. Konrada Jarodzkiego.
Malarstwo w powiązaniu z architekturą przez dwa lata studiował pod kierunkiem doc. Alfonsa Mazurkiewicza, a następnie obszar ten przekształcony w 1969 roku na Projektowanie Malarstwa dla Architektury studiował pod kierunkiem doc. Mieczysława Zdanowicza.
Grafikę studiował pod kierunkiem prof. Stanisława Dawskiego.
W obszernym programie jego kształcenia znajdowały się m.in.: Kompozycja i Liternictwo – pod kierunkiem L. Kaćmy, Perspektywa Odręczna – pod kierunkiem Józefa Hałasa, Technologia Malarstwa – pod kierunkiem Danieli Stankiewicz (konserwatorki, która na początku lat 60. odkryła fałszerstwo wrocławskiego Cranacha) a następnie S. Zimy, Technologie Klasyczne w Malarstwie Ściennym i Techniki Malarstwa Ściennego – również pod kierunkiem S. Zimy, Techniki Malarstwa Architektonicznego w Szkle – pod kierunkiem XXX, Techniki Malarstwa Architektonicznego w Ceramice pod kierunkiem S. Supla. Na przełomie lat 60. i 70. wrocławska uczelnia miała najszerszy obszar kształcenia profesjonalnego artysty malarza.
Dyplom z wyróżnieniem z zakresu malarstwa pod kierunkiem prof. E. Gepperta i doc. M. Zdanowicza uzyskał 11 czerwca 1971 r.
Od 1971r. asystent w Pracowni Malarstwa i Rysunku prof. E. Gepperta, a po jego przejściu na emeryturę w 1973 r. – prof. Stanisława Rodzińskiego. Od 1981 r. samodzielnie prowadzi Pracownię Rysunku i Malarstwa, a od 1993 roku pracownię dyplomującą. W 1994 r. uzyskał tytuł naukowy profesora. Jest profesorem zwyczajnym. Od 2009 roku prowadzi Pracownię Malarstwa we wrocławskiej ASP. W latach 1997-2011 prowadził Pracownię Malarstwa i Rysunku na Wydziale Artystycznym Uniwersytetu Zielonogórskiego. Promotor kilkudziesięciu prac magisterskich z zakresu malarstwa.
Był Rektorem macierzystej Uczelni w latach 1990-1993.
Zajmuje się malarstwem: sztalugowym i ściennym (realizacje we Wrocławiu, Oławie i Polanicy Zdroju), rysunkiem oraz projektowaniem graficznym (plakat i ilustracja książkowa).
Autor ok. 80 wystaw indywidualnych, uczestnik ok. 200 wystaw zbiorowych – w Polsce i za granicą (Austria, Chiny, Czechy, Dania, Francja, Grecja, Hiszpania, Holandia, Japonia, Jugosławia, Mołdawia, Niemcy, Rumunia, Słowacja, Turcja, Ukraina, Węgry, Włochy).
Najważniejsze Nagrody i Wyróżnienia: m. in.: I Nagroda i Złota Paleta na 27 Międzynarodowym Festiwalu Malarstwa w Cagnes sur Mer (Francja) 1995, II Nagroda Dolnośląskie Wystawy Sztuki, Ciąg Dalszy – Malarstwo 2004 Galeria Awangarda Wrocław 2004, Indywidualne Nagrody Ministra Kultury i Sztuki 1988 i 1993. Laureat siedmiu Nagród Rektora PWSSP/ASP we Wrocławiu (1976, 1979, 1984, 1987, 1990, 2001 i 2008) oraz Grand Prix Wojewody Włocławskiego V Ogólnopolskiej Wystawy Konteksty Kulturowe Ciechocinek 1990. W 2015 r. odznaczony Złotym Medalem Zasłużony Kulturze Gloria Artis a w 2011 r. Medalem Niezłomni dolnośląskiej Solidarności.

Ekspert Rady Głównej Szkolnictwa Wyższego (2000-2003), członek Państwowej Komisji Akredytacyjnej (2005-2007) i jej ekspert (2000-2010), ekspert Centralnej Komisji ds. Stopni i Tytułów Naukowych (od 2004 r.).
Autor ok. 120 recenzji w postępowaniach o stopnie i tytuł naukowy, m.in. 45. profesorskich. Autor trzech recenzji w doktoratach Honoris Causa (Marcus Lüpertz, Stanisław Rodziński – w ASP Wrocław i ASP Katowice).
Kurator wystaw, autor tekstów o sztuce, autor recenzji naukowych, członek rad redakcyjnych Pisma Artystycznego FORMAT i Dyskurs .
Od 1971 roku nieprzerwanie jest członkiem Związku Polskich Artystów Plastyków w Okręgu Wrocławskim, gdzie w latach 1976-1980 pełnił funkcję członka zarządu Okręgu.

Andrzejowi Klimczakowi -Dobrzanieckiemu Naród Malarski
Uczestnicy wystawy:
Karol Babicz Skarżysko-Kamienna Kufel piwa technika olejna
Kazimierz Cieślik Katowice w oparciu o motyw zaginionego obrazu technika olejna
Barbara Cyran Ostrężnica k. Krzeszowic Balony Urodzinowe technika własna
Magdalena Durczak Szczecin Kawa jest moja wodoroztwarzalna technika olejna
Jacek Dyrzyński Warszawa Bez tytułu technika mieszana
Krzysztof Gliszczyński Sopot Nie ma dymu bez ognia technika własna
Barbara Kawczyńska Ciechocinek W górę i w dół technika akrylowa
Stanisław Ryszard Kortyka Kiełczów Słynne ryty i naczynie sekretnego przeznaczenia
technika temperowa i akrylowa
Andrzej Kostołowski Żerków k. Jarocina Zwycięstwo kreatywności technika własna
Piotr Cezary Kowalski Nienawiszcz k. Obornik Przygwożdżony technika mieszana: rdza i akryl
Wacław Kuczma Jeżewice k. Łabiszyna Obraz z czarnym stołem i dzbanem technika własna
Edward Mirowski Radzyń k. Sławy Element Narodowy technika akrylowa
Zdzisław Nitka Oborniki Śląskie Stół malarza 2 technika akrylowa
Joanna Nowińska Wioska k. Sycowa Moc kawy technika akrylowa
Zbigniew Opalewski Elbląg Elementy technika mieszana
Mariusz Panek Łazy Przestrzeń technika air brush
Wojciech Pukocz Ligota Mała k. Oleśnicy technika akwarelowa na papierze
Kazimierz Rochecki Łubianka k. Torunia Dla Andrzeja z pozdrowieniami technika akrylowa
Wacław Serdeczny Zielona Góra SAINTOMER-E4+AK-D technika akrylowa
Aleksandra Simińska Bydgoszcz Wnętrze z cytatem technika akwarelowa
Norman Smużniak Legnica AKD Naród 1 technika mieszana
Michał Träger Toruń Kuchnia technika gwaszowa
Jacek Wojciechowski Lublin Zima, luty, śnieg, zawieja, a ja maluję dla Andrzeja technika mieszana
Andrzej Zdanowicz Poznań Ciepła zupa technika mieszana
Henryk Zimak Berlin Okna technika akrylowa
Agata Żychlińska Stara Łubianka k. Piły Koń trojański technika akrylowa

ĆWIERĆWIECZE Z AK-D
Prace z Kolekcji Sztuki Dziecka i Młodzieży Pracowni Rysunku i Malarstwa
Miejskiego Centrum Kultury w Ciechocinku
Uczestnicy wystawy:
Ewa Adamczyk (1985.09.21)
Marta Adamczyk (1998.11.20)
Zuzanna Auguściak (2002.02.27)
Maria Błaszkiewicz (1998.11.14)
Nadia Buze (2007.05.21)
Cieszymir Bylina (2001.11.19)
Sebastian Bzdręgowski (1999.04.10)
Weronika Chilewska (1997.08.11)
Natalia Dorocka (1995.10.10)
Weronika Justyna Dorocka (1999.05.07)
Aleksandra Drzewiecka (1997.06.20)
Julia Hejdysz (2000.07.24)
Antonina Hoczyk (2005.04.02)
Zuzanna Jabłońska (1998.12.30)
Michalina Jędrzejewska (2004.10.12)
Mikołaj Jędrzejewski (2002.03.10)
Kacper Juśkiewicz (2005.05.09)
Anna Klamecka (2004.01.20)
Zofia Kołowrocka (2002.12.29)
Lena Kowalska (2006.06.23)
Kinga Kozek (2003.05.02)
Magdalena Kozłowska (1999.09.09)
Nikola Kozłowska (2005.05.19)
Sandra Krakowiak (2000.09.28)
Miłosz Kurtys (1997.05.30)
Barbara Lewandowska (2007.11.20)
Karolina Lewandowska (2003.03.19)
Zofia Lewandowska (2005.10.16)
Radosław Paweł Lewandowski (1987.04.06)
Sara Lityńska (2001.10.05)
Paulina Małkiewicz (1999.07.09)
Zofia Nocna (2004.08.31)
Aleksandra Odważna (2006.03.19)
Antonina Pańka (2007.10.24)
Hanna Partycka (2000.03.17)
Paulina Irena Serafin (2005.01.06)
Józefina Słowik (2004.04.18)
Mateusz Szczerbetka (1997.05.21)
Agata Ulaszewska (1999.06.18)
Laura Urbanowicz (2001.03.07)
Szymon Wierzbowski (2004.06.18)
Marzena Zawilska (2005.05.17)

otwarcie wystawy – 20.05.2016, godz. 18.00
kurator wystawy – prof. Paweł Lewandowski-Palle