Przypadkowe spotkanie Ann Noël i Grzegorza Pleszyńskiego na antypodach (Australia) zaowocowało po latach ciekawą artystyczną współpracą, w której nie sposób wskazać jednostki dominującej. Zastanawiając się jak mogło dojść do sytuacji, że wzajemne inspiracje przybrały charakter swoistej symbiozy, a nie jednostronnego pasożytowania, doszedłem do wniosku, że możliwe to było tylko dzięki spełnieniu przynajmniej dwóch warunków. Przede wszystkim w czasie rozpoczęcia współpracy oboje byli już artystami dojrzałymi o ukształtowanym światopoglądzie. Drugim ważnym kryterium jest odmienność doświadczeń życiowych i artystycznych sprawiająca, że jedno mogło zaoferować drugiemu część swojego artystycznego „jestestwa” bez utraty własnej tożsamości.
Historie życia i przebytych artystycznych dróg prezentowanej w Bydgoszczy dwójki artystów różnią się od siebie znacząco. Już daty i miejsca urodzin dowodzą, że los wyznaczył im przynależność do różnych grup pokoleniowych i kulturowych kręgów. Podczas gdy Noël dorastała w realiach odbudowującej się po drugiej wojnie światowej Europy Zachodniej, dzieciństwo Pleszyńskiego przypadło na czasy przaśnego, gomułkowskiego realizmu socjalistycznego. Już te doświadczenia musiały się mocno odcisnąć na ich psychice.
Również ich ścieżka artystycznej edukacji oraz początków działalności jest zgoła odmienna. Urodzona w angielskim Plymouth Noël kształciła się w dziedzinie grafiki i projektowania w Bath Academy of Art (Corsham). Po ukończeniu studiów w 1968 roku została zaproszona do współpracy w Edition Hansjörg Mayer, gdzie publikowali swe artystyczne książki tacy artyści jak: Robert Filliou, Richard Hamilton, Dieter Roth, André Thomkins czy Emmett Williams. To doświadczenia i kontakty zdobyte w czasie pobytu w Stuttgarcie umożliwiły Noël wyjazd do Nowego Jorku i pracę w tamtejszym Something Else Press, gdzie poznała swego przyszłego męża – Emmetta Wiliamsa. W ten sposób młoda artystka dołączyła do kręgu twórców kojarzonych z poezją konkretną i ruchem Fluxus. W niedługim czasie stała się jedną z rozpoznawalnych przedstawicielek tego nurtu. Jej praca twórcza i doświadczenia w projektowaniu i grafice zaowocowały rozpoczęciem kariery dydaktycznej. W latach siedemdziesiątych była wykładowcą dwóch prestiżowych uczelni: kanadyjskiej Nova Scotia College of Art and Design w Halifax, oraz Harvard University w USA. W 1980 roku zamieszkała w Berlinie, gdzie żyje i tworzy do dziś.
W karierze artystycznej Pleszyńskiego wykształcenie artystyczne odegrało o wiele mniejszą rolę niż u Noël. Studiując na Wydziale Sztuk Pięknych UMK w Toruniu miał już własną wizję sztuki, niezależną od miejscowego środowiska artystycznego czy też dydaktycznego. Większy realny wpływ na ukształtowanie światopoglądu twórcy oraz ukierunkowanie jego wielu przedsięwzięć artystycznych miały późniejsze doświadczenia dydaktyczne jakie zdobywał w czasie lat pracy zarówno w szkołach powszechnych, jak i w bydgoskim Liceum Plastycznym. To praca z dziećmi i młodzieżą poparta doświadczeniami podróży do Australii oraz kontaktami z Aborygenami ukształtowały jego wizję sztuki, jej misji i obecności we współczesnej, szeroko pojętej kulturze. Wyjeżdżając w 2009 roku do Berlina był więc artystą o wieloletnim dorobku artystycznym i precyzyjnej wizji świata. Swe doświadczenia pragnął przeszczepić na nowy grunt.
Na prezentowanej w bydgoskiej galerii wystawie szczęśliwie mamy do czynienia zarówno z pochodzącymi z ostatnich lat wspólnymi przedsięwzięciami artystów, jak i wcześniejszymi indywidualnymi realizacjami, które pozwalają widzieć szerzej kontekst ich twórczej współpracy oraz ich rock&rollowe konotacje.
Sebastian Dudzik /ze wstępu do katalogu wystawy/

Wystawa: 2011.04.08 – 2011.05.29