Zbigniew Jastrowski. „Postscriptum”. Malarstwo
40-lecie pracy pedagogicznej i artystycznej
otwarcie wystawy: 25 września 2009, godz. 18.00
Zbigniew Jastrowski jest autorem dwudziestu trzech wystaw indywidualnych
i uczestnikiem kilkudziesięciu wystaw zbiorowych organizowanych
w kraju i za granicą. Jego prace znajdują się w galeriach i zbiorach prywatnych m.in. w Australii, USA, Francji, Niemczech.

Jest współorganizatorem i uczestnikiem wielu plenerów, sympozjów, projektów
i akcji artystyczno-plastycznych w Polsce i w Niemczech,
m.in. „Portu artystycznego” – projektu odbywającego się w ramach kolejnych
edycji „Rejsu”- wyprawy artystycznej po trans- europejskim szlaku wodnym
-70, przygotowywanej przez Bydgoskie Stowarzyszenie Artystyczne.
Zbigniew Jastrowski w latach 1991 – 2000 pełnił funkcję Prezesa Oddziału
Polskiego Stowarzyszenia Edukacji Plastycznej w Bydgoszczy, w latach 1999 –
2002 był członkiem Rady Stowarzyszeń Plastycznych w Bydgoszczy, od 2004 r. jest członkiem Bydgoskiego Stowarzyszenia Artystycznego.

Zbigniew Jastrowski zajmuje się malarstwem, rysunkiem i projektowaniem
graficznym. Jest artystą-plastykiem i jak sam podkreśla, przede wszystkim pedagogiem.
Już od czterdziestu lat zajmuje się edukacją artystyczną dzieci i młodzieży, tworząc przez cały czas swoje własne obrazy. W 1978 r. odbyła się jego pierwsza wystawa indywidualna. W 1998 r. napisał: „Kiedy się przebrnie przez okres malowania banalnych pejzaży i mniej banalnych portretów, przychodzi poczucie konieczności spełnienia swoim
malarstwem pewnej misji”. Wówczas już stworzył swoją własną wizję artystyczną, serię, obrazów niepowtarzalnych, identyfikowanych z jego nazwiskiem. Swoje prace, zazwyczaj, zamyka w cykle. Jest autorem serii obrazów: „Auro lasu” i „Głowizna”.
Ten ostatni, znaczący cykl powstawał od ok. 1995 r. Wówczas o swoim malarstwie napisał: „Swoim aktualnym malarstwem stawiam pytania. Pytania człowieka głęboko zawiedzionego obranym przez ludzkość kierunkiem rozwoju, a raczej powolnego – w praktyce unicestwienia swoich szczytnych idei „budowania przyszłym pokoleniom szczęśliwego świata”. W ciasnych wnętrzach teatralnych pudełek codzienności, osadzam symbolikę form z całym balastem złych doświadczeń „zapatrzonych” poza siebie
w historię swego gatunku i jego miejsca we wszechświecie, a jednocześnie
z nadzieją zwracających się w „świetliste okna czasu przyszłego” – kosmicznej nieskończoności”. Stworzył serię obrazów łącząc ekspresję plamy barwnej z delikatną kreską określającą poszczególne kształty. W kompozycji dominowały błękity i szarości dające wyraz pesymistycznej postawy wobec świata.
W kolejnych pracach, powstałych po 2000 r., Zbigniew Jastrowski wzbogaca
paletę barwną, nie rezygnując z dużych płaszczyzn wyznaczonych odcieniami
szarości. Zmienia formę obrazów, upraszczają, sprowadzając do kilku istotnych znaków. W kompozycjach wykorzystuje przedmiot, fragmenty pejzażu i postać ludzką określoną kilkoma kreskami. Te prace nie są już pesymistyczne, są pełne ciepła i nostalgii. Połączył
w nich siebie – artystę i pedagoga. Wykorzystał na podobrazia deski kreślarskie i płyty, które stanowiły podkłady malarskie dla dzieci. Zniszczone, z warstwą barwnych plam, wyznaczyły kompozycje jego obrazów. W nich jest obecna pracownia plastyczna Pałacu Młodzieży, otaczający go pejzaż, uczestnicy zajęć i sam artysta. Tym pracom Zbigniew
Jastrowski nadał wspólny, znamienny tytuł „Postscńptum” i one stanowią zasadniczy trzon obecnej wystawy.
Cykl ten nie zamyka jednak twórczości artysty. Wykorzystując stare podkłady malarskie, stworzył serię pejzaży „Festyn na Przywiślu” i „Sanatorium – Inowrocław” – niezwykle barwne kompozycje z dominantą kreski, linii, pełne humoru i dowcipu. Są to prace o uproszczonym rysunku, inspirowane, zapewne, twórczością dzieci. Są wyjątkowe
w twórczości Zbigniewa Jastrowskiego, ze względu na kolorystykę i wymowę pełną radości życia. Cykl „Głowizny” miał swój wymiar powagi filozoficznej refleksji i do tego autor teraz powraca, rozpoczynając swoje, malowane olejem na płótnie „Archejzaże”.