Janusz Maciej Kochanowski układa swoje obrazy w cykle – łączy je zawsze temat i oczywiście czas ich powstawania. Inspiracje czerpie ze świata przyrody. Źdźbło trawy, kwiat, rybę, muszlę, motyla w różnych układach i kontekstach – swoiste martwe natury – umiejscawia pierwszoplanowe w rozległych przestrzeniach – w pejzażu z kłębiącymi się chmurami. W tym bogatym ilościowo cyklu, najbardziej dla niego charakterystycznym, stosuje surrealistyczną poetykę i formę niemalże hiperrealistyczną. Dalekie krajobrazy, nisko zawieszone obłoki, formy przyrody, różnego rodzaju przedmioty, realistyczne w szczegółach, tworzą całości romantyczne i tajemnicze, zyskują nowy wymiar znaczeniowy. Kolejny cykl to kwiaty samotne na tle nieba z nieodłącznymi, prześwietlonymi tajemniczym światłem chmurami.
Kolejny zestaw obrazów Janusza Kochanowskiego, który dominuje na wystawie, to kwiaty malowane w latach 2006 – 2007. To portrety kwiatów – przedstawia je w dużym zbliżeniu, w centralnych układach kompozycyjnych, na zróżnicowanych barwnie, ale neutralnych tłach podkreślających kolorystykę i formę roślin. Obrazy te są niezwykle dekoracyjne i precyzyjne
w wykonaniu. Każdy szczegół kwiatów został zaznaczony z wielką starannością. Niebywale realistyczna – hiperrealistyczna forma określa charakter tych prac. Kwiaty Janusza Kochanowskiego żyją przede wszystkim w swej dekoracyjnej strukturze. Uformowane są jak rośliny w starych zielnikach. Można poznać kształt, barwę, pieczołowicie oddaną ich budowę, ale pozbawione są zapachu i życia. Ogląda się je tak, jak motyle zamknięte w szklanych gablotach.

Elżbieta Kantorek
kurator wystawy: Elżbieta Kantorek
wystawa czynna od 5 do 27 października 2012