Johan Van Geluwe – The Museum Of Museums 1929-2029
Leszek Przyjemski – Museum Of Hysterics 1968 -2042
Johan van Geluwe urodził się w Waregem (Flandria, Belgia). Mieszka w Waregem, gdzie pracuje jako architekt. Prowadzi fikcyjno – realne instytuty A.R.T. (Art. Recycling Terminal) i MAO ( Multinational Art. Office), jest dyrektorem -konserwatorem i archiwistą M.O.M. (Museum of Museum).
O swoich działaniach tak pisze: „Dzieło moje reaguje i komentuje czasem z dość ostrą, subwersyjną ironią. Znamionuje je szczególna wrażliwość na podwójne znaczenie języka oraz krytyczna postawa wobec społeczeństwa i polityki, jak również wrodzona skłonność do usamodzielniania się. Ekskluzywne zaufanie do własnych wartości oraz brak zaufania do wszelkich autorytetów umożliwiają mojej wrażliwości swobodne poruszanie między NIEPOKOJEM, NADZIEJĄ, MIŁOŚCIĄ i ŚMIERCIĄ. Nienawidzę komercjalizacji i banalizowania sztuki i kultury. Dzięki uporczywemu obstawaniu przy Takiej postawie stać mnie na PRZECIWOBRONę i na stworzenie PRZECIWWŁADZY , które nie pozwalają posłużyć się mną jako lokajem merkantylnego aparatu. Dlatego tez dzieł moich nie można kupić”. (Johan van Geluwe, 2003)

Leszek Przyjemski urodził się w Bydgoszczy w 1942 roku, tu ukończył również Liceum Plastyczne . W 1968 roku uzyskał dyplom w PWSSP w Gdańsku. Zajmuje się malarstwem, grafiką i działaniami artystycznymi, wchodzącymi w zakres sztuki konceptualnej. Działania artysty w latach 70. koncentrowały się na piętnowaniu niedorzeczności polskiej sytuacji w czasach poststalinowskich. Obrażone na artystę galerie i muzea nie chciały z nim współpracować. Zamiast rzeczywistych galerii pozostaje więc fikcyjne muzeum. W 1970 roku założył wraz z Anastazym Wiśniewskim Nieistniejącą Przytakująca Galerię TAK. W 1975 roku założone zostało MUSEUM OF HYSTERICS. Na początku lat 80. artysta wyjechał do Amsterdamu.
W Museum of Hysterics Leszka Przyjemskiego przedmiotem ironii stają się zarówno obraz jak i miejsce jego eksponowania, czyli muzeum. „Jest w tym muzeum pokój wyłożony płytkami w różnych kolorach, na płytkach są napisy: S1Y—–F2, są tu rysunki krasnoludków dziwnych rąk w rękawiczce trzymających szczury, aktów z ucięta nogą. Jako przewodniczka po Museum występuje zazwyczaj córka artysty: Kajestana. Ale muzeum to można zwiedzać za pomocą wyobraźni, fotografii , i za pomocą innych muzeów, bo Museum of Hysterics to meta muzeum. Realizuje samą idee muzeum. Tak wiec zwiedzając Muzeum w Kolonii czy np. Luwr, jednocześnie zwiedzamy Leszka Przyjemskiego. Będac w Muzeum w Dusseldorfie i patrząc na obraz Magritte’a „Dziewczyna pożerająca ptaka”, widzimy, że obraz ten mógłby znajdować się w Museum of Hysterics, zawiera bowiem w sobie histeryczną ekspresję osobowości dziewczyny usiłującej pożerać ptaka wszystkich egzaltacji i mistycznych uniesień […] Eksponaty Przyjemskiego wystawiane, czy tez pozostające w ukryciu w domowym Museum of Hysterics -są tęsknotą za przedmiotem, którego nie ma. Te eksponaty jakby patrzą na ów nieistniejący przedmiot. Ale wydaje się, że przedmioty Przyjemskiego nie pragną spełnienia, wolą marzenie.”
(Janusz Styczeń)
Wystawa 2003.06.10 – 2003.07.04