Mariusz Gill. Prace pozbawione tytułu
Mariusz Gill tworzy „swoje prace pozbawione tytułu” z ołowiu, kamienia, chleba, wosku, piasku. Te różnorodne materiały, których używa w rzeźbach – ich wzajemne relacje, stwarzają nowe sensy duchowe.
Nietrwałość piasku czy popiołu sąsiadująca ze szlachetnością i trwałością granitu i brązu naprowadza na rozważania o istocie ludzkiego bytu.
TAJEMNICA – kluczowe pojęcie jego sztuki, pojmowana jest tu w sposób uniwersalny, jako pierwsza zasada czy Intelekt porządkujący Wszechświat. Nie można jej opisać, wyrazić wprost, ale można dla wyrażenia jej posłużyć się metaforą.
Pomimo, że często odwołuje się do symboliki religijnej, zwłaszcza chrześcijańskiej, przestrzega odbiorców sztuki przed zbyt uproszczonym odczytywaniem jego prac. Zupełnie obce są mu działania, zmierzające do obrażania cudzych przekonań religijnych. Tego typu dzieła uważa za prymitywne skandalizowanie, które nie ma zbyt wiele wspólnego ze sztuką. Wystarczającym dla niego argumentem, by wyrazić swoje stanowisko w kwestii dialogu przeszłości z teraźniejszością jest zakorzenienie każdego człowieka we własnej kulturze, historii i tradycji.
Artysta bada trwałość funkcjonujących w różnych kulturach i religiach symboli. Zastanawia się nad ich aktualnością we współczesnej cywilizacji, nad tym, w jakim stopniu są one nadal nośnikami treści, a na ile jedynie pełnią funkcje czysto estetyczne. Interesują go powolne zmiany, przyczyny dewaluacji znaczeń, zastanawia się, czy możliwe jest nadanie im nowych treści.
Do prostego, drewnianego krzyża, będącego symbolem chrześcijaństwa, przybity zostaje czterema gwoździami drugi krzyż – granitowy, interpretowany jako esencja idei ukrzyżowania lub być może jako zapomniany relikt przeszłości, czy tylko skamieniałość. Mariusz Gill sam dopuszcza wielość interpretacji swojej sztuki. Docenia jednak siłę oddziaływania symboli, które przez stulecia kształtowały ludzką świadomość, kodeksy postępowania, tworzyły systemy wartości.

Wystawa: 2003.11.13 – 2003.12.01