W napięciu przegrzanych neuronów (NPN) 2013
autorka / viola kuś
kurator / Wacław Kuczma
Galeria Miejska bwa Bydgoszcz 1.03-31.03.2013

Projekt realizowany w ramach II Nagrody za instalację video – Dance, projekcja w 4 kierunkach,
w konkursie POLYGONUM 2, II Wystawa Sztuki Twórców województwa kujawsko-pomorskiego,
Bydgoszcz 2010.

NPN to idea wyobrażeń o strukturze przewodnictwa neuronu, która może znaleźć swoje odniesienie w procesie twórczym czy komunikacji międzyludzkiej. Nadmierna nadproduktywność form, myśli czy wykonywanych czynności doprowadza do napięć i przegrzania neuronów, a tym samym uniemożliwia właściwą komunikację.

O czym jest wystawa?
O potrzebie identyfikacji i jej zgubnych skutkach.
O androginii ludzkiego umysłu.
O tym, jak niemożne lub jak nieskończone jest samopoznanie.
O tym, czym jest myśl nadproduktywna w procesie twórczym.

Ekspozycja składa się z dwóch przestrzeni:
A – sala główna – WYSTAWIENNICZA (OPEN/EXIT)
A1 – SAMOPOZNANIE / instalacja
A2 – kami PERSON / fotografie
B – sala kameralna – PRACOWNIA / BIURO (ERROR)
B3 – obrazy ruchome: Dance / Soliton-idea pierwotnej myśli / SNM – struktura nadproduktywnej
myśli / PI – poza intencją
B4 – Uprawy Utracone / fotografie stereoskopowe
B5 – Luftmodel / wideo, fotografie, grafika

Symbolicznym wyznacznikiem nadproduktywnej myśli autorki projektu jest sala kameralna zaaranżowana na jej PRACOWNIĘ / BIURO. Przestrzeń ta jest nagromadzeniem materiałów wtórnych, odpadów, jakie generuje jej nadproduktywna myśl. Będzie można tutaj zobaczyć znamiona prób wizualizacji wyobrażeń samej struktury myśli (Soliton – idea pierwotnej myśli / SNM – struktura nadproduktywnej myśli / PI – poza intencją, Dance). BIURO / PRACOWNIA pozwoli także rozpoznać, podejrzeć (fotografie w stereoskopach) bohaterów, którzy mają potrzebę zdefiniowania własnej psychofizycznej kondycji (Uprawy Utracone).
Premierowy cykl Luftmodel pochłonie większą część przestrzeni BIURA / PRACOWNI. Motywem inspirującym do powstania Luftmodel była analiza tekstu: Symbol doskonały. Sztuka proporcji Marcina Nowoszewskiego, managera w sieciowej agencji design Carré Noir. W materiale tym mowa jest o znaku doskonałym na przykładzie figur geometrycznych i symbolice wizerunku żurawia.
Modele Upraw Utraconych i Luftmodel to te same postaci. W Uprawach Utraconych bohaterowie są ubrani jedynie w swoje ciała i mogą być podglądani za pomocą stereoskopów. Pozostają w intymnej relacji z widzem. Umundurowani w białe kombinezony z logo żurawia stają się luftmodel i promowani są jako byt korporacyjnej doskonałości. Ich zmagania w symulowanym świecie natury, w przestrzeni ich podświadomości (Emulacje na łonie natury / wideoprojekcja ) budują kolejne symboliczne wizerunki w postaci futurystycznego fenotypu węża, wilka i lisa (druki soczewkowe).
W PRACOWNI / BIURZE violi kuś również będziemy mogli poczytać wspomniany już, zmodyfikowany, tekst Nowoszewskiego, który w układzie graficznym ujawni trzy hasła: ERROR / EXIT / OPEN.
Obok biurka na podłodze znajdziemy wydruk korporacyjnego logo oraz nadmierną ilość rozrzuconych składanych żurawi. Artystka, uwikłana w poszukiwania wzorca doskonałego, produkuje kolejne obiekty (żurawie origami). Ulega czynności ciągłego składania, nadbudowując kolejne myśli i ich formy. W efekcie nie dają się one rozróżnić, a ich wydajność ulega rozproszeniu. Taka nadprodukcja i brak czasu na kontemplowanie myśli doprowadza do napięcia i dysfunkcji ludzkiego organizmu. Odbiorca, siedząc przy biurku i mając przed sobą papier do składania origami wraz z filmem instruktażowym Zrób to sam, może przyczynić się do procesu budowania wzorca doskonałego i pozostawić w przestrzeni pracowni kolejną, jakże dobrze już nam znaną, myśl i formę w postaci żurawia.
Podłoga sali głównej i kameralnej zostanie założona folią malarską na znak ciągłej przebudowy i reorganizacji otaczającej nas przestrzeni.
Z BIURA / PRACOWNI będzie widać jasno oświetloną salę WYSTAWIENNICZĄ, w której znajdziemy instalację SAMOPOZNANIA oraz fotografie kami PERSON. Instalacja, składająca się z dwóch luster ustawionych naprzeciwko siebie, pozwoli osiągnąć efekt Droste*, obrazu rekurencyjnego. Kiedy znajdziemy się pomiędzy taflami luster, nasza percepcja ulegnie zmianie i w lustrzanym odbiciu będziemy mogli zobaczyć znacznie głębszy obraz otaczającej nas rzeczywistości. Namnożenie odbitych obrazów spowoduje rozproszenie i utrudni skupienie wyłącznie na naszym wizerunku. Złudzenie nieskończoności może zasugerować bycie w innym wymiarze i zbudować w nas poczucie kami PERSON, czyli bytu nadrzędnego, wyższego, którego wartością staje się człowiek i jego myśl w akcie kontemplacji samego siebie – zapraszamy do konfrontacji, by odnaleźć własny obraz kami PERSON.

Efekt Droste* to termin określający specjalny rodzaj rekurencyjnego obrazu. Obraz ukazujący efekt Droste zawiera mniejszą wersję samego siebie. Ta mniejsza wersja zawiera jeszcze mniejszą wersję w tym samym miejscu i tak dalej. Teoretycznie może się to ciągnąć w nieskończoność, ale praktycznie jest to ograniczone rozdzielczością obrazu, czyli względnie krótko, gdyż każdy obraz jest zmniejszany wykładniczo. Efekt Droste może być zaobserwowany, gdy umieścimy naprzeciwko siebie dwa lustra.

współpraca przy projekcie:
 w roli kami PERSON: Danuta Milewska
 w roli bohaterów Upraw Utraconych i Luftmodel: Marek Dominik Molenda, Anetta Kuś, Krzysztof Posadzy
 z animatorką origami Anną Kuś
 z Pro Futuro / (druki UV) http://www.profuturo.net.pl/
 z Nadleśnictwem Żołędowo

Tekst – Violka Kuś

Violka Kuś
violka kuś (Violetta Maria Kuś) / portfolio / web: www.violkakus.pl

Urodzona 23 marca 1973 roku w Pleszewie. Mieszka i pracuje w Bydgoszczy.
W 1993 roku ukończyła Państwowe Liceum Sztuk Plastycznych im. L. Wyczółkowskiego w Bydgoszczy, gdzie obecnie prowadzi pracownię obrazowania fotograficznego. Absolwentka Wydziału Sztuk Pięknych UMK
w Toruniu. Uprawia czynnie nadprodukcję myśli. W archeologii obyczaju zachowań i w historycznych tekstach źródłowych próbuje odkrywać nowe obszary tożsamości i zachowań międzyludzkich. W swoich realizacjach porusza zjawiska dostrzegane w codziennym życiu. Podróżuje w obszarach swojego umysłu, wchodząc w różne role odtwarzane w formie performance unistycznego, drugoplanowego, niezauważanego. Jako Prelegentka aranżuje ekspozycje w oparciu o przedmioty gotowe i materiały wtórne własnych myśli. Powstają symulacje w postaci fotografii, grafiki, obrazów ruchomych, a także obiektów przestrzennych. Stypendystka Ministra Kultury 2004, 2007 i 2011. W latach 2000-2004 współtwórca, organizator i webmaster grupy artystycznej n@płocie. Od 2001 członek Związku Polskich Artystów Fotografików. Od 2010 buduję własną markę w przestrzeni sztuki użytkowej. Inicjatorka budowy społeczności ARTbag i kwartalnika o prawie autorskim i ochronie dobra intelektualnego w działaniach sztuki najnowszej.
Prace w zbiorach:
MUZEUM HISTORII FOTOGRAFII w KRAKOWIE, CSW Znaki Czasu Toruń, Galerii 2piR w Poznaniu, w Galerii Bielskiej BWA, w kolekcji Dolnośląskiego Towarzystwa Zachęty Sztuk Pięknych, Muzeum Okręgowego w Bydgoszczy & w zbiorach prywatnych.